‘Kijken is niet met je handen’

Een verbazingwekkende verzameling

Dat mag je die van Bergopwaarts’ huurder Wim Smits uit Vlierden gerust noemen. Naar eigen schatting liggen er ruim 700 verschillende briefopeners prachtig uitgestald in een speciaal daarvoor ingerichte kamer boven in zijn huis. Om die allemaal bij elkaar te krijgen, heeft hij sinds eind jaren zestig stad en land afgereden: ‘Het verzamelen heeft mij heel veel gebracht.’

Echtgenote Mia

Helaas is zijn vrouw twee jaar geleden overleden. Daarvoor deden ze alles samen. Toen ze in 1963 trouwden, konden ze de boerderij naast Mia’s ouderlijk huis in Vlierden huren voor het luttele bedrag van 6 gulden: ‘De woning bleek echter in slechte staat te verkeren. Daarom hebben we ‘m toen maar platgegooid en er een nieuw huis op laten bouwen. Omdat uiteindelijk kinderen ons niet gegund bleken, was het huis te groot en hebben we het verkocht en trokken hier in.’ Sinds begin jaren tachtig huurt hij naar volle tevredenheid zijn huidige woning. Uiteraard ook in Vlierden, want daar is de voormalig schilder geboren en getogen.

Van over de hele wereld

Terug naar zijn verzameling. Je kijkt je ogen uit en Wim weet feilloos van iedere briefopener die hij oppakt iets te vertellen. Hij heeft er zelfs een die dateert van 1901, afkomstig van de voormalige sigarenfabriek Karel I. Ze komen bovendien uit alle landen en werelddelen. Zo ligt er een enorm kitscherige – natuurlijk uit Las Vegas – en heeft hij er ook uit Australië en Nieuw-Zeeland. Een brief openen kun je in heel veel verschillende vormen blijkt hier. Bovendien zijn de openers van allerlei soorten materialen. Van prachtig zilver (iedere maand poetsen), plastic, maar ook van hout en steen: ‘We gingen graag naar de ruilbeurzen, in binnen- en buitenland. Ik had er altijd een bordje bij staan waarop stond ‘kijken is niet met je handen’, lacht hij. ‘We hebben zo door de jaren heen heel veel mensen leren kennen. Die sociale contacten waren altijd ontzettend leuk.’

In uitverkoop

Jammer genoeg is het bezoeken van die beurzen niet meer mogelijk voor Wim, hij is natuurlijk al op leeftijd, alhoewel de 82-jarige nog fit oogt: ‘Helaas komen nu toch ook de gebreken en kan ik bijvoorbeeld geen auto meer rijden. Bovendien, wat moeten anderen ermee als ik er niet meer ben? Daarom heb ik allerlei contacten en musea aangeschreven en ben nu bezig om de verzameling te verkopen. Toevallig belt er vanmiddag iemand helemaal uit Winschoten voor een specifieke opener. Ik heb er vrede mee hoor, ik heb zoveel aan de verzameling gehad, dat had ik voor geen goud willen missen!’

Dit artikel is onderdeel van de nieuwsbrief jan. 2020. Klik hier om de volledige nieuwsbrief te lezen.